Update7: De nareis (het vervolg) en terugkomst in Nederland

Hallo allemaal! Hier dan (eindelijk) het laatste deel van de reis! En als laatst, ook nog een stukje met hoe ik de stage uiteindelijk afgerond heb. Want daar ging het tenslotte allemaal om!

Sinds zaterdag 18 mei ben ik weer in Nederland en nu probeer ik het ‘normale’ studentenleven weer op te pakken. Maar, dit blijkt toch nog wel enigszins moeizaam te zijn na een maand vakantie in Afrika. Inmiddels heb ik wel weer een goed begin gemaakt en het afstuderen komt een klein beetje in zicht! Waar ik tot dan nog mee bezig ben is; het afronden van het laatste vakje, afronden van het stage rapport en het vinden van een afstudeer adres. Nog genoeg drukte dus!

Nu wat meer over de nareis. In de vorige (korte) update vanuit Maun schreef ik onder andere over de erg goede tijd in onder andere de Okavango delta, foto’s hiervan zijn terug te vinden in de map ‘nareis’. Daarnaast is onder tabblad ‘Kaart’ een overzicht van de reis, weergegeven met GoogleMaps, te zien. -Wow Hieperlinks? Ja ja ik heb eindelijk uitgevonden hoe ik deze toe kan passen en plaatjes in het verslag zelf kan zetten, geweldig! :D-

Na een prima rustdag in Maun werd het weer tijd om de reis voort te zetten. Als volgende belangrijke stop stond een bezoek en overnachting bij de grootste meteoriet ter wereld, op het programma (Hoba Meteorite te Grootfontijn (Namibië)). Op eerste gezicht ziet deze meteoriet er uit als een groot lomp stuk ijzer wat dan blijkbaar uit de lucht moet komen zijn vallen. Op tweede gezicht is het nog steeds dat, maar toch wel indrukwekkend dat zoiets (2mx2mx1m?) toch zomaar uit de lucht kan komen vallen (met alle gevolgen van dien)!

Na een prima nacht was het weer een kwestie van alle spullen inpakken en doorreizen naar Etosha National Park. Als eerst stond daar een korte safari van ongeveer een uur op het programma. Deze safari werd met de Absolute Africa truck gereden en eindigde uiteindelijk bij het Namutoni fort. Hier was nog even de mogelijkheid om te recreëren bij het zwembad om vervolgens de volgende safari van nu ongeveer 3uur te rijden. Op deze tour hebben we vele dieren gezien, voornamelijk bij de waterholes, maar helaas geen katachtigen gezien. Morgen beter! 's Avonds nog bij het (verlichte) waterhole bij het Namutoni fort op uitkijk gezeten maar helaas geen wildlife, met uitzondering van een reiger, gezien. De volgende dag zouden we alweer vroeg vertrekken (6uur) voor de volgende safari nu op weg naar de volgende kamp plek. Onderweg weer veel wild als giraffes, zebra's, kudu, springbok etc. Dieren die je in dergelijke wildparken toch vrij regelmatig ziet. Echter, dit keer hadden we geluk en hebben we ook nog 2 leeuwen en een neushoorn gespot. Rond een uurtje of 11 zat het eerste deel van de safari voor vandaag er op en was er de mogelijkheid tot lunch en een verfrissende duik in het zwembad bij een kampplek ergens langs de route. Ook niet verkeerd! Om een uur of 2 was het weer tijd om verder te gaan en we hoopten nu nog de cheeta's en de Luipaard te spotten. De luipaard is het laatste dier van de zogenaamde 'Groot vyf' die we, tot op dan, nog niet gespot hadden. -De buffel komt in Etosha niet voor maar die hadden we al langs de Chobe river gezien.- Rond zonsondergang (17.30) kwamen we aan bij Kampplaats Okaukuejo waar we de nacht door zouden brengen. Er werd ons geadviseerd direct naar de waterhole te lopen zodat we nog net de zonsondergang zouden kunnen zien. Voor de zonsondergang waren we eigenlijk net te laat maar als troost kwam daar wel een lange stoet dorstige groep olifanten (20st?) aangelopen. Gaaf! Verder nog verderop links een stel giraffes, enkele Guineafowl op de voorgrond en een Jackal bij het water. Lang geen slechte opkomst! Nadat de olifanten weer in een lange stoet vertrokken waren, vertrokken ook wij, om ons kamp op te gaan bouwen. Na het opbouwen van het kamp, (mijn eerste ontmoeting met een levensgevaarlijke miljoenpoot, en enkele Jackals die hier blijkbaar vrij loslopen en niet heel erg gevaarlijk blijken te zijn), en het avond eten, gingen we terug naar de waterhole. We hadden ondertussen al wel enkele luide brullen van een leeuw gehoord dus we hoopten dat we misschien wel een leeuw zouden zien! Aangekomen bij de waterhole stond daar in ieder geval al een neushoorn water te drinken. Even later was daar gegrom en geschreeuw en bleek er net buiten het bereik van het licht een kill te zijn geweest door vermoedelijk een leeuw, awesome! Een verwoede poging om dichterbij te komen om hopelijk iets meer te zien liep op niks uit, want buiten het licht was het te donker om iets te kunnen zien, helaas. -Ondertussen op de achtergrond nog gegrom en gekraak van botten(?)- Een tijdje later kwamen de 3 leeuwinnen nog water drinken, om vervolgens weer ergens in de duisternis te verdwijnen. We hadden geluk gehad met wat we tot nu toe al gehoord en gezien hadden en besloten nog te blijven. Later kwamen nog enkele neushoorns met jong naar de waterplas en uiteindelijk kwamen, na een lang twijfelen, nog een drietal giraffes water drinken.

De volgende dag zouden we wederom rond zonsopkomst vertrekken om vervolgens richting uitgang te vertrekken. Onderweg nog een Honeybadger en .. CHEETA'S! 4 stuks om precies te zijn, een moeder met 3 jongen. In eerste instantie waren ze behoorlijk ver weg maar na een tijdje gingen ze aan de wandel en liepen ze langs de weg waar wij stonden, lucky again!

Die middag gingen we naar Otjititonge Cheetah sanctuary. Dit is een opvang plek voor Cheeta's die een bedreiging vormen voor het vee van de boeren. In plaats van ze af te schieten kunnen ze hier opgevangen worden totdat ze uiteindelijk weer ergens anders uitgezet kunnen worden. Ook hebben ze hier een viertal tamme cheeta's welke je kon aaien, erg apart moet ik zeggen. Vergelijkbaar met een kat maar dan net een 'stukje' groter en gevaarlijker. Na het aaien kregen we nog een ritje door het verblijf waar de wildere cheeta's verbleven waarbij de cheeta's gevoerd werden. Leuk om te zien maar toch een stuk minder gaaf als je ze eerder die dag al in het wild hebt gezien.

De volgende grote stop was bij Spitzkoppe. Ineens een totaal andere omgeving, erg droog met ineens hoge rotsen en bergen. Al met al een vrij futuristische omgeving. -De film: '10.000 BC' is hier gedeeltelijk opgenomen.- Hier was de mogelijkheid om met je slaapzakje bij een kampvuurtje onder de sterrenhemel te overnachten op een van de rotsen. Sowieso al erg gaaf, maar vanwege de afgelegen ligging en dus weinig omgevingslicht was de sterrenhemel ook erg goed zichtbaar. Helaas had de camera die ik mee had geen langere sluitertijd dan 3sec dus ben ik niet instaat geweest hier mooie foto's van te maken. Maar binnenkort krijg ik hier nog foto's van, van reisgenoten.

Na een kort nachtje, ging vlak voor dat de zon opkwam de wekker alweer. Nog even geniet van de zonsopkomst en toen was het alweer tijd om weer naar beneden te klauteren voor het ontbijt. Na het ontbijt verlieten we helaas de Spitzkoppe alweer om te vertrekken richting Swakopmund. 

Na enkele uurtjes rijden nog door woestijnachtig droog landschap was daar ineens zee! We wisten dat Swakopmund aan zee lag maar het is toch wel raar om ineens zee te zien als je afgelopen 14 dagen alleen wildernis hebt gezien. Eerst nog een stop bij de sealcolony te Cape Cross. Erg veel zeehonden, erg leuk, maar wat een stank! Na een halfuurtje vertrokken we gelukkig al snel weer en een uurtje later kwamen we aan bij behoorlijk Duits ogend stadje Swakopmund. Bij aankomst aan de rand van Swakopmund, vanuit de woestijn aan de linkerkant van de weg een township en aan de rechterkant luxe vakantie villa's. Wat een enorm contrast!

We zouden 3 nachten in Swakopmund verblijven in een hostel zodat ons begeleiders de tijd hadden om de truck weer in orde te maken voor de rest van de trip. Swakopmund is behoorlijk toeristisch en er was genoeg te zien en doen in de dagen dat we er waren. Er was hier verder geen programma dus je kon gewoon doen waar je zin in had. Op de tweede dag zijn we gaan sandboarden en quadbiken met het grootste deel van de groep. Net buiten Swakopmund waren erg hoge zandduinen waarvan je, of met een snowboard of met een hardboard plaat vanaf kon. Omdat ik geen ervaring heb met snowboarden had ik besloten dit niet te doen omdat het toch nog wel lastig zou zijn en dan waarschijnlijk minder leuk. Dus dan met een hardboard plaat naar beneden! De eerste helling zag er in eerste instantie behoorlijk stijl en toch wel eng uit, maar gewoon gaan! Eenmaal beneden bleek het allemaal best wel mee te vallen en ik had de smaak te pakken. Kom maar op met die langere en steilere hellingen. Helaas geen skiliften hier want de duinen verplaatsen afhankelijk van hoe de wind waait, dus het was een kwestie van weer naar boven lopen. Gelukkig hadden we ongeveer het meest warme en heldere weer wat je kon krijgen, want de wind stond richting zee, dus het was extra zwaar om weer naar boven te lopen in het mulle zand. Na nog enkele hellingen afgegleden te zijn was het tijd voor de  hoogste en snelste helling. Met een radargun werd hierbij de snelheid gemeten en als topsnelheid heb ik een bescheiden 73km/h weten te behalen, niet gek! Na afloop was er nog een prima lunch inbegrepen en 's avonds zou vlakbij het hostel nog de film vertoond worden met daarin al onze kunsten.

's Middags waren we met een mannetje of 10 nog gaan quadbiken. Ik heb al eerder op een quadbike gereden en gezien mijn ervaring met motorrijden en trialbiken leek het me mooi om een handgeschakelde quad te nemen (iets meer cross-mogelijkheden). Nick, een andere medereiziger van de trip besloot ook een handgeschakelde quad te nemen. In het begin reden we rustig en netjes achter de gids aan door de duinen. Na een korte stop midden tussen de duinen gingen we weer verder en we kwamen er achter dat we toch ook wel iets minder braaf achter de gids aan konden rijden want er werd niks gezegd. Met de handgeschakelde quad bleek zoals verwacht wat meer mogelijk te zijn dus we waren wel lekker aan het scheuren. Het ging allemaal erg goed totdat ik blijkbaar toch ietwat overmoedig werd en een iets te haakse bocht maakte en omsloeg. Oeps.. gelukkig had ik weinig snelheid dus was er geen schade aan mij of de quad dus na het weer overeind zetten van de quad gingen we weer verder en zochten we weer aansluiting bij de rest die niks door had gehad en gewoon doorwas gereden. Van de gids die achteraan reed had ik nog wel een tik op de vingers gekregen van 'zie je nu wel wat er van komt als je zo loop te scheuren' -ergens vond hij het ook wel mooi maar dat liet hij naderhand pas blijken- en ik besloot vanaf nu toch maar wat rustiger te gaan rijden om verdere problemen te voorkomen. Bij terugkomst nog wel een incidenten-formuliertje ingevuld maar omdat er geen schade was, was er ook verder niks aan de hand.

's Avonds zijn we nog met de hele groep opstap geweest en de volgende dag werd dus maar als rustdag beschouwd. Lekker op het strand in de zon. De zee was wel erg koud dus echt lekker zwemmen zat er niet in. Op een gegeven moment kwam er nog een clubje chinezen aan, met (veel te grote en dure) camera's uiteraard, die ongegeneerd foto's van 'het zonnende volk' gingen maken. Zelf waren ze gekleed in maximaal huid bedekkende -toch wel erg warme?- kleding, alsof ieder straaltje zon dodelijk zou zijn. Vragen of ze geen foto's van ons wilden maken werd vriendelijk bedankt met een  Yes, Yes, -maar ik snap niks van wat je zegt en we gaan gewoon door- Yes.

De volgende mooie stop was bij de Sossusvlei. We hadden in de buurt al gekampeerd en 's ochtends vroeg voor zonsopkomst vertrokken we naar de zogenaamde Dune45, dit zou een van de hoogste zandduinen in dat gebied moeten zijn. Waar de zandduinen in Swakopmund nog geel waren, waren de duinen nu rood. Voordat de zon opkwam klommen we naar boven, dit zand was muller dan het gele dus het koste meer moeite. Eenmaal boven waren we nog net op tijd voor de zonsopkomst. Na hier een tijdje van genoten te hebben konden we weer het zelfde pad terug nemen over de rug van de duin. Of.. via een van de zijden van de duin naar beneden rennen, wat natuurlijk veel meer uitdaging was en ook erg leuk bleek te zijn. Het zachte zand bleek de sprongen en stappen prima op te vangen dus we waren met de grote sprongen die we maakten ook al weer snel beneden.

Na een ontbijt bij de truck vertrokken we weer en reden we nog een stuk verder in de Sossusvlei. Daar zouden nog een soort van oases moeten zijn midden tussen de duinen dus dat wilden we ook wel even zien! Het was inmiddels behoorlijk gaan waaien dus het was twijfelachtig of we nog moesten gaan. Aangekomen bij het punt vanwaar de truck niet verder kon, konden (tegen betaling) mee met een 4x4 om verder het gebied in te gaan, richting die oases. Als het kan moet je het doen! dus in de zandstorm richting de oases met geen idee of we daar wel wat zouden kunnen zien. De 4x4 stopte en het laatste stuk zouden we moeten lopen. De oase lag in een vallei en stond zoals al wel verwacht was droog maar was wel erg mooi met de dode bomen die er nog stonden. In een hoekje groeide nog wel wat bosjes en bomen, en dat is toch wel raar zo midden in de woestijn. 

Naderhand bij terugkomst in het kamp bleken zo ongeveer alle tenten weggewaaid te zijn of overhoop te liggen door de wind die zandstorm die we eerder hadden gehad. Alles weer bij elkaar zoeken en toen op naar hot springs van Ai-Ais!

Maar eerst nog een overnachting ergens halverwege. De woestijn was inmiddels alweer ingeruild voor dor landschap met vooral bosjes. Er bleek hier de mogelijkheid te zijn om te upgraden van tent naar een cabin voor een 140R. Om toch nog wat geld te besparen besloot eigenlijk iedereen toch voor de tent te gaan maar achteraf gezien was dit een slechte keuze geweest. Die nacht bleek het flink af te koelen en we bleven rond het kampvuur om toch maar een beetje warm te blijven. Na een tijdje werden we toch wel moe maar buiten het bereik van het vuur was het nog veel kouder dus bleven we met het groepje dat nog over was nog even langer zitten. Uiteindelijk toch maar het bedje in de tent opgezocht wat erg koud was. Na twee uurtjes werd ik wakker, ik had het ontzettend koud en kon daardoor niet meer slapen. Al mn andere kleding lag achter slot en grendel in de truck en uit wanhoop heb ik toen nog een steen die bij het vuur opgewarmd was in de tent genomen als warmte bron. Dit werkte verrassend goed voor een 2 uurtjes en daarna was het helaas weer koud. Na dus een lange koude nacht met nog enige slaap werd ik helemaal koud wakker en gelukkig was het inmiddels tijd voor het ontbijt. De vuurstarters hadden inmiddels een vuurtje aan de gang gekregen en ook was er thee en koffie om op te warmen. In de afwasbakken, die die nacht buiten hadden gestaan, bleek een laag ijs te liggen dus het had gevroren die nacht. Vandaar dat we het allemaal zo koud hadden gehad. Hadden we toch maar voor de upgrade gekozen...

Na het opwarmen, ontbijt en afbreken van de tenten, gingen we weer verder op weg naar Ai-Ais maar eerst nog naar de Fish River Canyon. Dit is een canyon vergelijkbaar met de Grand Canyon maar dan wel iets kleiner. Hier hebben we nog wat rondgewandeld en geluncht. Erg indrukwekkend wel! Helaas zie je op de foto's niet echt hoe groot het daadwerkelijk is.

Na weer enkele uren rijden kwamen we in de loop van de middag aan bij Ai-Ais, gelegen midden tussen een soort van bergen was daar een luxe resort met heet water bronnen. Er was een verwarmt zwembad buiten waar we gratis gebruik van konden maken,  maar ook een spa met nog veel warmer water met een temperatuur van 30-37 graden(?). Niet verkeerd na een nachtje van afzien in de kou.

De volgende ochtend vertrokken we niet heel vroeg, dus was er nog de mogelijkheid een van de omliggende bergen te beklimmen. Samen met Avi en Nick zijn we via een niet heel duidelijke trial in een 45 min naar boven gekomen. Vanuit daar een erg mooi uitzicht op het kamp en de spa en de ruige bergachtige omgeving.

Nadat we weer beneden waren en de tenten weer afgebroken waren vertrokken we nu richting Orange River, de natuurlijke grens tussen Namibie en Zuid-Afrika. We zouden pas de volgende dag de grens over gaan. We kampeerden wederom bij een erg mooi resort gelegen aan de rivier. De omgeving begon hoe verder we richting Zuid-Afrika kwamen steeds groener te worden. Bij dit resort hadden we de mogelijkheid om op mooi groen gras de tenten op te zetten, iets wat we toch wel gemist hadden afgelopen tijd!

Die middag gingen we nog een poging doen de rivier over te zwemmen om maar alvast even in Zuid-Afrika te zijn. Dit viel nog flink tegen want in de buurt van het resort bleek toch een flinke stroming te zijn en onderwater lagen vele keien en scherpe rotsen verstopt. Toch wel gevaarlijk dus we hadden het al min of meer opgegeven. Later deden we iets verder up-stream nog een poging bij een wat breder gedeelte van de rivier, waar de stroming nihil bleek te zijn. Na een moeizaam stukje over de rotsen klauteren was het nu mogelijk naar de overkant te zwemmen en dat deden we dan dus ook. Op dat moment waren we dus illegaal in Zuid-Afrika, niet heel erg maar toch wel even leuk.

De volgende dag de grens over naar Zuid Afrika. We hadden nog niet eerder zoveel gezeur gehad want ineens moesten we ook nog aangifte doen van de laptops en camera's die we mee hadden, hoe onzinnig maar goed. Uiteindelijk konden we gaan. Yes, terug in Zuid-Afrika! Na wederom een lange rit met nog een tussenstop in Springbok kwamen we in de loop van de middag aan bij een wijnfarm ergens vlakbij Cederberg. Daar zouden we die middag nog een winetasting hebben. Na afloop van de winetasting, een snelle gemakkelijke maaltijd, en daarna was het tijd voor een feestje welke uiteindelijk eindigde met mezelf en enkele anderen medereizigers in het zwembad. Een geslaagd avondje kan ik wel stellen.

Het einde van de trip kwam nu in zicht.We hadden nog een winetour in Stellenbosch in het verschiet en de dag daarna zouden we dan eindigen in Kaapstad. In Stellenbosch bleken we te verblijven in de backpackers waar ik eerder tijdens mijn verblijf in Zuid-Afrika ook al geweest was. De naam van de backpackers kwam me ook al bekend voor...

Waar we bij de vorige keer dat ik Stellenbosch maar bij één winefarm langs waren geweest, gingen we nu met een busje langs 4 verschillende winefarms en bij iedere farm konden we ongeveer 6 verschillende wijnen proberen. We begonnen om een uur of 10 en er was een lunch inbegrepen in Franshoek. Uiteindelijk waren we allemaal goed in de olie en met nog enkele drankspelletjes en nog een avondje stappen er achteraan was het weer een gezellige boel.

De volgende dag vertrokken we naar Kaapstad! Dit ligt op ongeveer een uur rijden van Stellenbosch dus het was een lekker kort ritje. Gelukkig maar want ik was behoorlijk brak. In Kaapstad eindigden we in de Ashanti Lodge. Eén nachtje hier was nog inbegrepen bij de prijs en voor de volgende dagen dat ik nog in Kaapstad zou zijn zou ik weer terug naar het huis waar ik tijdens mijn stage periode ook al verbleef. Na aankomst bij de backpackers ben ik gelijk weer even naar 'mijn' kamer gegaan wat op slechts 15-20 min lopen van de backpackers lag. Van Tony de huisbaas heb ik toen een auto kunnen huren, wat ideaal zou zijn voor de komende dagen om mn reisgenoten Kaapstad en omgeving te kunnen laten zien.

We hadden geluk, want die en de volgende dagen was het, ondanks dat het nu winter is, erg mooi weer in Kaapstad. Met een 20 tot 25 graden en strak blauwe lucht hadden we niks te klagen! We zijn na aankomst en nadat ik langs mn huis geweest was nog de tafelberg op geweest. Dit was nu wel mijn tweede keer maar dit keer was het erg helder en kon ik dus veel meer van de omgeving zien.

De volgende dag werd er nog een auto bij gehuurd en zijn we via Muizenberg (het surf strand) naar Bouldersbeach gereden waar we gepicknickt hebben en bij de Pinguin kolonie hebben gekeken. Ik had er wel van gehoord maar was er tijdens mijn tijd in Kaapstad nog niet geweest. Op de terugweg zijn we via Chapmanspeak terug gereden met nog een stop te Campsbay.

De meeste reisgenoten zouden maar enkele dagen in Kaapstad verblijven en langzaam aan is er vanaf toen afgescheid genomen van de groep. Ik heb nog een keer of twee meegegeten met wat er over was van de groep en verder ook mijn eigen ding gedaan want de meeste activiteiten in en om Kaapstad had ik toch al wel gezien en daar hoefde ik dus niet per sé weer heen.

In de paar dagen die nog over waren ben ik nog twee keer wezen mountainbiken met mountainbikes van de Tony, de huisbaas. De eerste keer ging ik alleen vanaf het huis de tafelberg omhoog tot aan tablemountain road. Op tablemountain road was ik al wel geweest maar de woonwijk er tussen in en de paden daarboven tot aan de road was ik nog niet geweest en was nog verrassend leuk en zeker wel de moeite, vervolgens downhill via een mountainbike trail weer de berg af wat nog best hard ging en ook wel link was maar waar ik uiteindelijk wel zonder kleerscheuren doorheen ben gekomen -misschien volgende keer maar niet weer alleen gaan..-  De volgende dag ben ik met Jelmer (die in de buurt woonde en ik al eerder tijdens de tijd in Kaapstad had leren kennen) nog wezen mountainbiken. Dit keer minder succesvol, want Jelmer was nog onderuit gegaan. 

Al met al nog een paar mooie dagen gehad waarin ik nog een afscheidsbraai heb gegeven, nog met Tony's scooter rond heb gereden -had ik veel eerder moeten doen!- en ook nog met Tessa (huisgenoot) naar de Bokaap (bekend van de gekleurde huisjes) ben geweest.

Nu uiteindelijk was het dan weer tijd om rustig alle spullen in te gaan pakken en weer richting Nederland te vertrekken. Jelmer heeft me nog naar het vliegveld gebracht. Mijn vlucht zou om half 2 's middags vertrekken en rond 2uur 's middags de volgende dag zou ik dan op schiphol aankomen. Ik had daarbij een overstap van 7.5 uur in Dubai.

Al met al een vermoeiende en lange reis met weinig slaap. Uiteindelijk kwam ik dan op Schiphol aan. Nu nog door de douane en mijn backpack halen en daarna naar de ontvangsthal waar Mem, Herman, Josephine, Myrna en Remon me al op stonden te wachten met de nodige ballonnen!. Erg leuk om ze na 4 erg leuke maanden in Afrika dan weer terug te zien! Good to be back!

Afronding Stage

Wat betreft de stage, deze heb ik (vanuit Safepak) met een 'very good' beoordeling afgerond. Hier ben ik zelf erg tevreden mee. De beoordeling vanuit de universiteit moet ik nog krijgen maar deze is mede afhankelijk van het stageverslag, die ik nog in moet leveren.

De twee projecten waar ik aan gewerkt hebt zijn ook prima afgerond. Van de eerste, 'het inserter' project, wordt het positionerings-mechanisme al wel volop gebruikt bij de productie en de production managers waren er erg blij mee. De rest van de opstelling die ik ontworpen heb was nog onder constructie toen ik vertrok. Na afloop van de reis ben ik nog wel een keer langs het bedrijf geweest en ik hoopte nu een werkend geheel te zien maar door grote problemen met een aantal andere machines hadden ze nog geen tijd kunnen vinden om alles werkend te krijgen. Het frame en alle onderdelen waren er al wel. In de komende tijd verwachtten ze het geheel wel werkende te krijgen en zodra het werkt zouden ze daar wel foto's van opsturen.

Het tweede project is, alhoewel dit niet direct toegepast wordt, ook succesvol afgerond. Met behulp van ultrasone trillingen bleek het (met de nodige aanpassingen) wel mogelijk te zijn lokaal energie toe te voegen waarmee de uiteindelijke seal strength misschien niet beter wordt, maar wat belangrijker was en waar het eigenlijk om ging was het opvoeren van de productie snelheid. Deze snelheid was tot dan toe gelimiteerd bij de hoeveelheid energie die in korte tijd toegevoegd kon worden. Door een soort van voorverwarming te doen voor de daadwerkelijke seal gezet word, zou de productie snelheid dus wel omhoog kunnen.